Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
зырқия — (Орал, Орда) сұрқия, сұмпайы, сұмырай. Алғаш біз оны білмеуші едік, өзі бір з ы р қ и я адам екен (Орал, Орда). Жалпы еркек кіндіктіге сене көрме, сәулем, олар сондай, ежелден з ы р қ и я жұрт (Ж. Нәжім., Кішк., 22) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
зырғанау — (Орал: Орда, Казт., Чап.; Гур.: Есб., Маңғ.) сырғанау, тайғанау. Ерін мұзға тиді ақ жылқы з ы р ғ а н а й береді (Орал, Казт.). Домбыра екі ішекті қу қарағай, Барасың даусым неге з ы р ғ а н а м а й, Үш топтан таңдап алған Бөбек едің. Артыңа… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
